Module Team zaproponował nam możliwość zaprojektowania eventu. Nie musisz umieć rysować czy tworzyć mapki! Wystarczy, że opiszesz swój pomysł.
Regulamin i zasady znajdziecie na forum.
Krótko ode mnie.
Mamy trzy kategorie w których możemy się wykazać:
- Nauka
- Ukryty ser (chodzi o tą myszkę w norze, co się za nią kryje?)
- Dowolna - tutaj ogranicza cię tylko wyobraźnia
Możemy tworzyć historię, własne postacie, czy nasz sposób patrzenia na grę. Jest spore pole do manewru. Nim wyślecie swój pomysł warto go dopracować.
Jakie nagrody?
- 500 serków dla najlepszego pomysłu z każdej kategorii + oficjalny event;
Autor będzie mógł obserwować rozwój eventu.
- 250 serków dla drugiego i trzeciego miejsca z każdej kategorii.
Również, te eventy będą mogły stać się oficjalne i jeżeli to się stanie, autor będzie mógł obserwować rozwój eventu.
Zapewne każdego z nas bardziej interesuje wprowadzenie eventu do gry. Gotowi na wyzwanie?
Mamy czas do 30.01.2019 Ołówki w dłoń i projektujemy!
środa, 26 grudnia 2018
niedziela, 16 grudnia 2018
Świąteczny konkurs prosto z forum!
Nasza drużyna helperów postanowiła stworzyć konkurs, by nie nudziło nam się do świąt!Głównym zadaniem jest ozdobienie mapki, ale oprócz tego jest jeszcze 10 wyzwań!
Nagrodą są serki, a pierwsze miejsce wygrywa futerko! Warto więc wziąć udział!
Oto zadania:
1. Ubierz mysz w świąteczny strój.
(możesz do tego użyć dressroom'u)
2. Wymyśl 12 nowych świątecznych potraw.
3. Narysuj choinkę z ozdobami związanymi z Transformice (na kartce).
4. Wymyśl rymowankę związaną z Transformice.
5. Stwórz świąteczny mem nawiązujący do Transformice.
6. Napisz kolędę związaną z Transformice.
7. Narysuj mysz w stroju świętego mikołaja.
(na kartce)
8. Stwórz kartkę świąteczną.
9. Znajdź prezent w wątku helperów.
10. Napisz życzenia świąteczne dla wszystkich myszek.
Szczegóły dotyczące mapki, jak i sposobu przesłania wiadomości znajdują się na wątku! Zapraszam do udziału!
sobota, 15 grudnia 2018
Nowe funkcje kartki z ekwipunku
Ostatnio admini urozmaicili funkcje dla kartki w ekwipunku. Wcześniej mieliśmy tylko możliwość narysowania/napisania czegoś i wysłania do wybranej osoby. Natomiast teraz możemy dorzucić jakiś prezent z ekwipunku dla danej osoby. Można to zrobić za pomocą tego przycisku:
Wtedy włącza nam się ekwipunek i możemy wybrać pięć rzeczy do wysłania.
Druga osoba po dostaniu prezentu, otrzymuje rzeczy z ekwipunku dla siebie. Drugą możliwością jest to, że po otrzymaniu kartki możemy ją sobie zapisać! Dzięki temu nie musimy już robić screenów :D
Jak Wam się podoba ta opcja? Według mnie to ciekawy dodatek, który niejednokrotnie mi się przyda!
Wtedy włącza nam się ekwipunek i możemy wybrać pięć rzeczy do wysłania.
Druga osoba po dostaniu prezentu, otrzymuje rzeczy z ekwipunku dla siebie. Drugą możliwością jest to, że po otrzymaniu kartki możemy ją sobie zapisać! Dzięki temu nie musimy już robić screenów :D
Jak Wam się podoba ta opcja? Według mnie to ciekawy dodatek, który niejednokrotnie mi się przyda!
czwartek, 29 listopada 2018
Wyniki konkursu na futerko.
Pod koniec sierpnia ogłosili konkurs, o którym już wspomniałam na blogu.
Niedawno pojawiły się wyniki. Futra, po kolei będą pojawiać się w sklepie.
A oto nasi zwycięzcy:
Obserwowałam wątek w którym zgłaszali się uczestnicy i szczerze niektóre bardziej mnie zachwyciły niż te z podium. Wyróżnione cieszą oko. Choć raczej nic nie zakupię, jestem wybredziuch jeśli chodzi o futra.
Była dodatkowa kategoria: ubranka do ekwipunku. Jeszcze niewiadomo kiedy je będzie można zdobyć, ale wiedzcie, że będziemy mogli zabawić się tymi strojami podczas różnych imprez czy po prostu na roomie.
Wszyscy otrzymali nagrody. O takie:
Jak dla mnie trochę niska cena za zrobienie futra. W końcu za to futra nie zakupimy, prawda? Chyba, że będzie w przecenie.
Za to nagroda za ekwipunek jest spoko. Choć pewnie autorzy nieźle się napracowali. Admini oszczędzają z nagrodami.
Co myślicie o futrach?
Niedawno pojawiły się wyniki. Futra, po kolei będą pojawiać się w sklepie.
A oto nasi zwycięzcy:
Była dodatkowa kategoria: ubranka do ekwipunku. Jeszcze niewiadomo kiedy je będzie można zdobyć, ale wiedzcie, że będziemy mogli zabawić się tymi strojami podczas różnych imprez czy po prostu na roomie.
Co myślicie o futrach?
piątek, 23 listopada 2018
Black Friday na Transformice!
Administratorzy zapewnili nam możliwość kupienia kilku przedmiotów ze starych collectorów. Czas jest do poniedziałku.
Nie tylko w sklepie zapanowała gorączka zakupów. Na roomie 1 również poczuliśmy to szaleństwo. Przyszedł Czarny Piątek i wszyscy stali się częścią owego dnia. Była okazja pokazująca swoją wspaniałość. Przecena, która kusiła swym pięknem. Wyprzedaż krzycząca o specjalnościach. A także wiele, wiele innych ciekawych rzeczy. Zapraszam do galerii!
A oto historyjka:
Wyprzedaż krzyczała by nie przegapić okazji na 30% zniżki. Skończyło się to Pustą Kartą Kredytową.
A jak wy przetrwaliście dzisiejsze szaleństwo?
Nie tylko w sklepie zapanowała gorączka zakupów. Na roomie 1 również poczuliśmy to szaleństwo. Przyszedł Czarny Piątek i wszyscy stali się częścią owego dnia. Była okazja pokazująca swoją wspaniałość. Przecena, która kusiła swym pięknem. Wyprzedaż krzycząca o specjalnościach. A także wiele, wiele innych ciekawych rzeczy. Zapraszam do galerii!
A oto historyjka:
Wyprzedaż krzyczała by nie przegapić okazji na 30% zniżki. Skończyło się to Pustą Kartą Kredytową.
To istna paranoja wyprzedaży. Wszystko krzyczy kup! Kup!
A jak wy przetrwaliście dzisiejsze szaleństwo?
poniedziałek, 12 listopada 2018
Sekretny Mikołaj
To coroczna tradycja organizowana na forum przez chętnych forumowiczów. W tym roku mikołajami są Smerfmisiu i Modliszkav.
Jak to wygląda?
Podobnie jak wymiana prezentami w klasie. Tylko, że sami nie losujemy sobie osoby, której dajemy prezent. Losują ją mikołajowie. Najpierw zbierają wszystkich uczestników, by potem wylosować kto komu daje prezent. Uczestnicy są o tym poinformowani w prywatnej wiadomości.
Ale jakie prezenty?
Nie kupujemy prezentów, a poświęcamy swój czas i sami robimy. Może to być rysunek, mapka, wycinanka, kolorowanka, filmik, teledysk, animacja itd. Co wymyślisz. Byleby dotyczyło wylosowanej myszki.
Zgłoszenia swojego udziału w akcji wysyłamy do 25.11.2018. A prezenty oddajemy 22.12.2018 i to jest ostatni termin. Dlatego zaplanujcie sobie czas.
Więcej szczegółów na forum.
Jak to wygląda?
Podobnie jak wymiana prezentami w klasie. Tylko, że sami nie losujemy sobie osoby, której dajemy prezent. Losują ją mikołajowie. Najpierw zbierają wszystkich uczestników, by potem wylosować kto komu daje prezent. Uczestnicy są o tym poinformowani w prywatnej wiadomości.
Ale jakie prezenty?
Nie kupujemy prezentów, a poświęcamy swój czas i sami robimy. Może to być rysunek, mapka, wycinanka, kolorowanka, filmik, teledysk, animacja itd. Co wymyślisz. Byleby dotyczyło wylosowanej myszki.
Zgłoszenia swojego udziału w akcji wysyłamy do 25.11.2018. A prezenty oddajemy 22.12.2018 i to jest ostatni termin. Dlatego zaplanujcie sobie czas.
Więcej szczegółów na forum.
wtorek, 6 listopada 2018
Rozdział XXIV "Ana"
Rodzeństwo szybko zniknęło mi z horyzontu. Zawróciłam w stronę wyjścia, nie czekając na reakcję kogokolwiek. Do Any nie miałam daleko. Wystarczyło wyjść przed chatkę i zamknąć oczy. Niewiele. Nieśmiertelność miała swoje zalety.
Po chwili znajdowałam się przed chatką Any. Bezceremonialnie weszłam do środka. Miałam ogromną nadzieję, że nie spotkam Elisy. Myszka należała co prawda do miłych osób, ale nieszczególnie przepadała za moją osobą. Widziałam ją chyba ze dwa, trzy razy, a już zdążyłam ją zrazić do siebie. Nie przepadała za mną, co mnie nieszczególnie dziwi. Moje zachowanie ma wiele do życzenia. Zawsze patrzę najpierw na siebie, potem na innych. Już taki charakter.
- Hej Ana! – zawołałam wchodząc do pokoju.
- Lena? – spytała zdziwiona – Dawno nie byłaś – powiedziała z wyrzutem.
- Dawno? – zastanowiłam się. Nie odczułam jakoś upływu czasu. Czy tutaj w ogóle jakiś czas płynął? Wydawało mi się, że wcale aż tak dawno nie byłam.
- Tak – potwierdziła – Zastanawiałam się czy nic ci nie jest. Ale widzę, że jesteś zadowolona z życia. No bardzo się cieszę – wyrzuciła z siebie.
Chyba ją zdenerwowałam. Gdyby to był pierwszy raz. Do znudzenia mogłam przepraszać, ale co to da? Pewnie znowu powtórzę swój błąd, znowu ją wkurzę. Z jaką łatwością popełniałam błędy. I to niekiedy ciągle te same. Ciekawe czy kiedykolwiek będę uczyć się na błędach. Jak na razie nic na to nie wskazywało.
- Eh, przecież niedawno się obudziłam – przypomniałam, zamiast przyznać się do błędu wolałam bronić swoją osobę – Nie mam poczucia czasu. Dla mnie czas w ogóle nie istnieje. Zamiast mnie wyzywać to lepiej mi powiedz jak płynie czas – wytknęłam.
Martwiła się o mnie, a ja ją dodatkowo krzywdzę. Jaką jestem myszką? Czemu szłam w zaparte skoro ona miała rację? Co ze mną było nie tak?
Zadawałam te pytania ciągle w myślach. Nie próbowałam szukać odpowiedzi. Marudziłam. Jak zwykle marudziłam. Powinnam z tym walczyć. Powinnam się ukorzyć. Skąd wziął się ten chory upór?
- Jak to nie czujesz upływającego czasu? Każdy go czuje! – powiedziała z pretensją w głosie.
- A nie czuje – w głowie odezwał się głos „milcz, nie kontynuuj”, jednak zignorowałam go – Nie muszę wszystkiego wiedzieć. A ty rozumiem wiesz wszystko?
- Wyjdź! – krzyknęła ze łzami w oczach. Sięgnęła jedną z poduszek i rzuciła w moją stronę.
- Ależ ty gościnna – stwierdziłam na odchodnym. Musiałam dać ostatnie zdanie, musiałam. Jestem idiotką.
Wyszłam przed chatkę. Jeszcze przed wyjściem słyszałam szloch Any. Co ja najlepszego zrobiłam? Znowu… znowu ją skrzywdziłam. Tym razem jeszcze gorzej. Nie powstrzymałam się, nie było pokory. Głos mojego rozsądku krzyczał, a ja go olałam.
Doskonale wiedziałam jak Ana się aktualnie czuje. Jak moje słowa ją zraniły. Miałam ją chronić. Pomogła mi gdy byłam świeżo po przebudzeniu. Była moją pierwszą przyjaciółką. Potraktowałam ją jakby była moim wrogiem. To smutne. Do oczu napłynęły łzy. Co się ze mną stało? Ogon padł mi na ziemię. Usłyszałam brzęk łańcucha. No tak. Słońce, które znalazłam. Przyczepiłam do ogona i zapomniałam ściągnąć. W wyobraźni zobaczyłam Kalika. Pewnie zwróciłby mi uwagę, dodał coś mądrego. O dziwo, nie widziałam go u Any. Czyżby nie wpadł do niej? Może dlatego była wściekła?
Kogo ja oszukuje? Sama ją wkurzyłam, swoim głupim i podłym zachowaniem. Westchnęłam. Nigdy się nie nauczę, nigdy. Miałam zbyt dużą dumę i upór. Nawet teraz zamiast naprawić stałam pod drzwiami.
Dość długo tkwiłam w jednym miejscu. Do końca nie wiedziałam co z sobą począć. Wracać jeszcze nie chciałam. Chyba bardziej czekałam na Kalika. W sumie zastanawiało mnie co robi Kalik, czy wpada tu co dzień? Może codziennie odwiedza wszystkich znajomych. Zapewne ma sporą ich ilość. Chyba nie będzie go w najbliższym czasie. Lepiej by było gdybym wróciła, ale coś trzymało mnie przy drzwiach.
Poczucie winy. To musiało być to. Bo co innego by nie pozwalało mi wrócić do siebie? Chciałam dodatkowo zapytać o Kalika.
Westchnęłam. Trzeba było się przemóc i przeprosić. Ile to jeszcze czeka mnie przeprosin?
Pchnęłam drzwi.
- Ana – powiedziałam cicho.
- Czego jeszcze chcesz? – wyksztusiła słabym głosem. Łzy na jej policzkach wydrążyły drogę w jasnym futerku, oczy miała zeszklone, pełne łez, które jeszcze nie wypłynęły. Szloch zadziałał na jej struny głosowe, dlatego chrypiała lekko.
Jestem potworem.
- Chciałam cię przeprosić – wyszeptałam z pokorą, zniżyłam głowę.
- Ciągle przepraszasz – wytknęła – czy te przeprosiny są szczere, czy tylko powtarzasz bezmyślnie słowo? Świat nie kręci się tylko wokół ciebie Lena.
- Wiem – powstrzymałam pretensje, która już chciała dostać się do mojego głosu – Bardzo dobrze wiem, że świat nie kręci się wokół mnie, ale jakoś nie potrafię zachować się inaczej.
- Ja już nie mam sił, Lena – rzekła – Ciągle mnie krzywdzisz i mam ci wybaczać, jakby nigdy nic?
- Naprawdę przepraszam, nie chciałam – słowa stały się jeszcze cichsze, choć w moich uszach wszystko brzmiało tak, jakbyśmy krzyczały.
- Nie chciałaś, ale zrobiłaś – Ana była nieugięta. Jej słowa wbijały się we mnie jak sztylety – Lena, ty myśl zanim coś powiesz i przestań myśleć tylko o sobie.
- Nie mogę – powróciłam do normalnego głosu – To nie takie proste. Nie potrafię się tak szybko klimatyzować.
- Dla mnie też nie jest łatwe wybaczanie twoich wybryków – stwierdziła – Ale jakoś daje radę. To czemu ty nie dajesz?
- Bo jestem słaba – westchnęłam. Ana miała całkowitą rację. Mogłam panować nad sobą, ale wygodniej było popełnić błąd, nawet ten który się powtarzał. Przeprosiny do łatwych nie należały, ale dało je się znieść.
- Wymówka – usłyszałam – Ciągle się bronisz. Zastanów się czasem co czują inni wokół ciebie.
Nie poznawałam Any. Była taka bezlitosna. Z reguły cechowała się łagodnością. Wyszukanymi słowami, mądrością. Aktualnie czułam od niej złość. Nie wyżywała się na mnie w sposób normalny, po prostu mówiła to co myślała. Bez hamulców, zupełnie jak ja. Myślę, że chciała mi pokazać jak to jest. Choć powoli zdawałam sobie sprawę, że ona jednak tak na serio.
- Masz rację – przyznałam – Bronię się. Ale wiem, że znowu nawaliłam. Nadal nie wiem co to jest czas – odparłam.
- Eh – westchnęła zrezygnowana – Jak Kalik wróci to ci wytłumaczy. Ja nie mam do ciebie cierpliwości.
- Kalik wróci? – powtórzyłam bezmyślnie.
- Wyruszył na wyprawę – odpowiedziała z niechęcią na pytanie.
- To pójdę do niego – stwierdziłam – Nie chcę znowu nawalić.
- Chyba nigdy się nie zmienisz – skwintowała moją wypowiedź i machnęła łapką.
- Chyba nie – potwierdziłam wychodząc z pokoju.
Znalazłam się przed chatką. Właściwie nie miałam pojęcia w którą stronę się udać, by go znaleźć. I jak go w ogóle szukać?
Zamknęłam oczy. Przed oczami miałam obraz Kalika. Skupiłam się ze wszystkich sił by go odnaleźć. Poczułam znane mrowienie. Po chwili moje otoczenie się zmieniło. Otworzyłam oczy i osłupiałam.
Po chwili znajdowałam się przed chatką Any. Bezceremonialnie weszłam do środka. Miałam ogromną nadzieję, że nie spotkam Elisy. Myszka należała co prawda do miłych osób, ale nieszczególnie przepadała za moją osobą. Widziałam ją chyba ze dwa, trzy razy, a już zdążyłam ją zrazić do siebie. Nie przepadała za mną, co mnie nieszczególnie dziwi. Moje zachowanie ma wiele do życzenia. Zawsze patrzę najpierw na siebie, potem na innych. Już taki charakter.
- Hej Ana! – zawołałam wchodząc do pokoju.
- Lena? – spytała zdziwiona – Dawno nie byłaś – powiedziała z wyrzutem.
- Dawno? – zastanowiłam się. Nie odczułam jakoś upływu czasu. Czy tutaj w ogóle jakiś czas płynął? Wydawało mi się, że wcale aż tak dawno nie byłam.
- Tak – potwierdziła – Zastanawiałam się czy nic ci nie jest. Ale widzę, że jesteś zadowolona z życia. No bardzo się cieszę – wyrzuciła z siebie.
Chyba ją zdenerwowałam. Gdyby to był pierwszy raz. Do znudzenia mogłam przepraszać, ale co to da? Pewnie znowu powtórzę swój błąd, znowu ją wkurzę. Z jaką łatwością popełniałam błędy. I to niekiedy ciągle te same. Ciekawe czy kiedykolwiek będę uczyć się na błędach. Jak na razie nic na to nie wskazywało.
- Eh, przecież niedawno się obudziłam – przypomniałam, zamiast przyznać się do błędu wolałam bronić swoją osobę – Nie mam poczucia czasu. Dla mnie czas w ogóle nie istnieje. Zamiast mnie wyzywać to lepiej mi powiedz jak płynie czas – wytknęłam.
Martwiła się o mnie, a ja ją dodatkowo krzywdzę. Jaką jestem myszką? Czemu szłam w zaparte skoro ona miała rację? Co ze mną było nie tak?
Zadawałam te pytania ciągle w myślach. Nie próbowałam szukać odpowiedzi. Marudziłam. Jak zwykle marudziłam. Powinnam z tym walczyć. Powinnam się ukorzyć. Skąd wziął się ten chory upór?
- Jak to nie czujesz upływającego czasu? Każdy go czuje! – powiedziała z pretensją w głosie.
- A nie czuje – w głowie odezwał się głos „milcz, nie kontynuuj”, jednak zignorowałam go – Nie muszę wszystkiego wiedzieć. A ty rozumiem wiesz wszystko?
- Wyjdź! – krzyknęła ze łzami w oczach. Sięgnęła jedną z poduszek i rzuciła w moją stronę.
- Ależ ty gościnna – stwierdziłam na odchodnym. Musiałam dać ostatnie zdanie, musiałam. Jestem idiotką.
Wyszłam przed chatkę. Jeszcze przed wyjściem słyszałam szloch Any. Co ja najlepszego zrobiłam? Znowu… znowu ją skrzywdziłam. Tym razem jeszcze gorzej. Nie powstrzymałam się, nie było pokory. Głos mojego rozsądku krzyczał, a ja go olałam.
Doskonale wiedziałam jak Ana się aktualnie czuje. Jak moje słowa ją zraniły. Miałam ją chronić. Pomogła mi gdy byłam świeżo po przebudzeniu. Była moją pierwszą przyjaciółką. Potraktowałam ją jakby była moim wrogiem. To smutne. Do oczu napłynęły łzy. Co się ze mną stało? Ogon padł mi na ziemię. Usłyszałam brzęk łańcucha. No tak. Słońce, które znalazłam. Przyczepiłam do ogona i zapomniałam ściągnąć. W wyobraźni zobaczyłam Kalika. Pewnie zwróciłby mi uwagę, dodał coś mądrego. O dziwo, nie widziałam go u Any. Czyżby nie wpadł do niej? Może dlatego była wściekła?
Kogo ja oszukuje? Sama ją wkurzyłam, swoim głupim i podłym zachowaniem. Westchnęłam. Nigdy się nie nauczę, nigdy. Miałam zbyt dużą dumę i upór. Nawet teraz zamiast naprawić stałam pod drzwiami.
Dość długo tkwiłam w jednym miejscu. Do końca nie wiedziałam co z sobą począć. Wracać jeszcze nie chciałam. Chyba bardziej czekałam na Kalika. W sumie zastanawiało mnie co robi Kalik, czy wpada tu co dzień? Może codziennie odwiedza wszystkich znajomych. Zapewne ma sporą ich ilość. Chyba nie będzie go w najbliższym czasie. Lepiej by było gdybym wróciła, ale coś trzymało mnie przy drzwiach.
Poczucie winy. To musiało być to. Bo co innego by nie pozwalało mi wrócić do siebie? Chciałam dodatkowo zapytać o Kalika.
Westchnęłam. Trzeba było się przemóc i przeprosić. Ile to jeszcze czeka mnie przeprosin?
Pchnęłam drzwi.
- Ana – powiedziałam cicho.
- Czego jeszcze chcesz? – wyksztusiła słabym głosem. Łzy na jej policzkach wydrążyły drogę w jasnym futerku, oczy miała zeszklone, pełne łez, które jeszcze nie wypłynęły. Szloch zadziałał na jej struny głosowe, dlatego chrypiała lekko.
Jestem potworem.
- Chciałam cię przeprosić – wyszeptałam z pokorą, zniżyłam głowę.
- Ciągle przepraszasz – wytknęła – czy te przeprosiny są szczere, czy tylko powtarzasz bezmyślnie słowo? Świat nie kręci się tylko wokół ciebie Lena.
- Wiem – powstrzymałam pretensje, która już chciała dostać się do mojego głosu – Bardzo dobrze wiem, że świat nie kręci się wokół mnie, ale jakoś nie potrafię zachować się inaczej.
- Ja już nie mam sił, Lena – rzekła – Ciągle mnie krzywdzisz i mam ci wybaczać, jakby nigdy nic?
- Naprawdę przepraszam, nie chciałam – słowa stały się jeszcze cichsze, choć w moich uszach wszystko brzmiało tak, jakbyśmy krzyczały.
- Nie chciałaś, ale zrobiłaś – Ana była nieugięta. Jej słowa wbijały się we mnie jak sztylety – Lena, ty myśl zanim coś powiesz i przestań myśleć tylko o sobie.
- Nie mogę – powróciłam do normalnego głosu – To nie takie proste. Nie potrafię się tak szybko klimatyzować.
- Dla mnie też nie jest łatwe wybaczanie twoich wybryków – stwierdziła – Ale jakoś daje radę. To czemu ty nie dajesz?
- Bo jestem słaba – westchnęłam. Ana miała całkowitą rację. Mogłam panować nad sobą, ale wygodniej było popełnić błąd, nawet ten który się powtarzał. Przeprosiny do łatwych nie należały, ale dało je się znieść.
- Wymówka – usłyszałam – Ciągle się bronisz. Zastanów się czasem co czują inni wokół ciebie.
Nie poznawałam Any. Była taka bezlitosna. Z reguły cechowała się łagodnością. Wyszukanymi słowami, mądrością. Aktualnie czułam od niej złość. Nie wyżywała się na mnie w sposób normalny, po prostu mówiła to co myślała. Bez hamulców, zupełnie jak ja. Myślę, że chciała mi pokazać jak to jest. Choć powoli zdawałam sobie sprawę, że ona jednak tak na serio.
- Masz rację – przyznałam – Bronię się. Ale wiem, że znowu nawaliłam. Nadal nie wiem co to jest czas – odparłam.
- Eh – westchnęła zrezygnowana – Jak Kalik wróci to ci wytłumaczy. Ja nie mam do ciebie cierpliwości.
- Kalik wróci? – powtórzyłam bezmyślnie.
- Wyruszył na wyprawę – odpowiedziała z niechęcią na pytanie.
- To pójdę do niego – stwierdziłam – Nie chcę znowu nawalić.
- Chyba nigdy się nie zmienisz – skwintowała moją wypowiedź i machnęła łapką.
- Chyba nie – potwierdziłam wychodząc z pokoju.
Znalazłam się przed chatką. Właściwie nie miałam pojęcia w którą stronę się udać, by go znaleźć. I jak go w ogóle szukać?
Zamknęłam oczy. Przed oczami miałam obraz Kalika. Skupiłam się ze wszystkich sił by go odnaleźć. Poczułam znane mrowienie. Po chwili moje otoczenie się zmieniło. Otworzyłam oczy i osłupiałam.
czwartek, 1 listopada 2018
Brokuł vs Kalafior
[Virtini]
kalafior najlepszy moderator!!
[Mesmera]
wcale nie, bo brokuł
[Virtini] o
lubie brokuly
[Werciak333]
O.o
[Virtini]
zrobie sobie dzis na obiad
[Mesmera]
smacznego
[Lolita] fuu
brokuly
[Mesmera]
nie wiesz co tracisz
[Lolita]
lepszy kalafior
[Mesmera]
brokuł!
[Virtini]
brokul 2:1 kalafior
[Virtini]
walka na smierc i tycie
[Drzwi0003]
brokuł = kalafior, tak samo dobre
[Lolita]
napisze tak j Łukasz
[Lolita]
brokuly sa gorsze od kalafiorow
[Legomyszxx]
co xdddd
[Lolita] bo
nic nie osiągnęły
Bitwa nie trwała długo, ponieważ po ostatnim zdaniu wszyscy zwijali się ze śmiechu. Wygrał kalafior dzięki graczowi Lolita, gratuluję XD
Bitwa nie trwała długo, ponieważ po ostatnim zdaniu wszyscy zwijali się ze śmiechu. Wygrał kalafior dzięki graczowi Lolita, gratuluję XD
niedziela, 28 października 2018
Wyniki konkursu "tytułu na Survivor"
Pod koniec września był ogłoszony konkurs z serkową nagrodą. Wspominałam o nim na blogu.
24.10 pojawiły się wyniki! Zostało wybranych 15 tytułów.
Lyiri#0000 - «Yolo» - Survive 1 round
Philae#0010 - «Dodger» - Survive 75 rounds
Malachite#2703 - «I Will Survive!» - Survive 200 rounds.
Ginnoca#0000 - «The last Mouse» - Survive 500 rounds
Ikke#0015- «Mouse Grylls» - Survive 1.000 rounds
Brancogostos#0000 - «Not today!» - Survive 2.000 rounds
Hyena#9560- «Survivalist» - Survive 5.000 rounds
Vee#1895 - «Cannon Surfer» - Survive 10.000 rounds
Phaner#0000 - «Super Meat Mouse» - Survive 30.000 rounds
Iupi#0010 - «The Mouse Who Lived» - Survive 50.000 rounds
Mnhgtr43#0000 - «Can't meep this» - Survive 80.000 rounds
Qez#7297 - «Rambo Mice» - Kill 1.000 mice
Gray#8566 - «The Merciless» - Kill 10.000 mice.
Toastyderp#0000 - «STRIKE!» - Kill 50.000 mice
Papero#9240 - «Wrecking Ball» - Kill 100.000 mice
Wszystkie tytuły są do kupienia w wiosce (nie sugerujcie się tym za co są odznaki XD) za 100 kul. Wampir trzyma je wszystkie w swoim zanadrzu.
24.10 pojawiły się wyniki! Zostało wybranych 15 tytułów.Lyiri#0000 - «Yolo» - Survive 1 round
Philae#0010 - «Dodger» - Survive 75 rounds
Malachite#2703 - «I Will Survive!» - Survive 200 rounds.
Ginnoca#0000 - «The last Mouse» - Survive 500 rounds
Ikke#0015- «Mouse Grylls» - Survive 1.000 rounds
Brancogostos#0000 - «Not today!» - Survive 2.000 rounds
Hyena#9560- «Survivalist» - Survive 5.000 rounds
Vee#1895 - «Cannon Surfer» - Survive 10.000 rounds
Phaner#0000 - «Super Meat Mouse» - Survive 30.000 rounds
Iupi#0010 - «The Mouse Who Lived» - Survive 50.000 rounds
Mnhgtr43#0000 - «Can't meep this» - Survive 80.000 rounds
Qez#7297 - «Rambo Mice» - Kill 1.000 mice
Gray#8566 - «The Merciless» - Kill 10.000 mice.
Toastyderp#0000 - «STRIKE!» - Kill 50.000 mice
Papero#9240 - «Wrecking Ball» - Kill 100.000 mice
Wszystkie tytuły są do kupienia w wiosce (nie sugerujcie się tym za co są odznaki XD) za 100 kul. Wampir trzyma je wszystkie w swoim zanadrzu.
piątek, 19 października 2018
Nabory na moderatora!
Brakowało wam modów? Chcieliście się wykazać swoją aktywnością? Macie ukończone 18 lat? To wasza szansa!
Ale, ale!
Pamiętaj, że to WIELKA odpowiedzialność. Nie możesz być subiektywny i reagować emocjonalnie. Wszystkie problemy rozwiązujemy na chłodno. Granie przestanie być ważne, będą się liczyć tylko i wyłącznie zgłoszenia. Jeśli jesteście gotowi na porzucenie gry na rzecz pilnowania porządku to funkcja dla was.
Wymogi:
- Wiek (musi być 18 lat) - jeśli oszukacie na zawsze utracicie szansę na bycie w załodze.
- Znajomość języka angielskiego
- Aktywność w grze, jeśli rzadko wchodzisz, to nie masz po co się zgłaszać
- Mało kar na koncie, najlepiej wcale
- Wysoka kultura osobista, bezstronność, chęć niesienia pomocy
Można się zgłaszać do 19.11.2018. Czyli macie sporo czasu by porządnie wypełnić formularz.
Ale, ale!
Pamiętaj, że to WIELKA odpowiedzialność. Nie możesz być subiektywny i reagować emocjonalnie. Wszystkie problemy rozwiązujemy na chłodno. Granie przestanie być ważne, będą się liczyć tylko i wyłącznie zgłoszenia. Jeśli jesteście gotowi na porzucenie gry na rzecz pilnowania porządku to funkcja dla was.
Wymogi:
- Wiek (musi być 18 lat) - jeśli oszukacie na zawsze utracicie szansę na bycie w załodze.
- Znajomość języka angielskiego
- Aktywność w grze, jeśli rzadko wchodzisz, to nie masz po co się zgłaszać
- Mało kar na koncie, najlepiej wcale
- Wysoka kultura osobista, bezstronność, chęć niesienia pomocy
Można się zgłaszać do 19.11.2018. Czyli macie sporo czasu by porządnie wypełnić formularz.
poniedziałek, 24 września 2018
Konkurs - Tytuły dla Trybu Survivor
Survivor prócz paska w naszym profilu, odznaki, będzie nam oferować jeszcze tytuły. Tym razem to my wymyślamy tytuły!
Do wygrania jest 200 serka. Zostanie wybranych 15 tytułów.
Zasady konkursu:
1. Tytuł nie może się powtarzać, jeśli jakiś istnieje za coś innego, to nie będzie w ogóle brany pod uwagę.
2. Zgłaszać możemy do 5 tytułów
3. By się zgłosić trzeba napisać w komentarzu pod tematem nick - tytuł - za co można zdobyć
4. Nie można edytować swojej wypowiedzi - będzie dyskwalifikacja
5. Czas do 21.10.2018
Do wygrania jest 200 serka. Zostanie wybranych 15 tytułów.
Zasady konkursu:
1. Tytuł nie może się powtarzać, jeśli jakiś istnieje za coś innego, to nie będzie w ogóle brany pod uwagę.
2. Zgłaszać możemy do 5 tytułów
3. By się zgłosić trzeba napisać w komentarzu pod tematem nick - tytuł - za co można zdobyć
4. Nie można edytować swojej wypowiedzi - będzie dyskwalifikacja
5. Czas do 21.10.2018
poniedziałek, 17 września 2018
Rozdział XXIII "Rajskie miejsce"
- Chyba kojarzę to miejsce – oznajmił Chuck.
- Naprawdę? – zapytałam zaskoczona. Przecież byliśmy tu po raz pierwszy, a brat przed spotkaniem mnie nigdzie nie wychodził.
- Tak – kiwnął głową – Jak się bardziej przyglądam to coś kojarzę. Byłem tu.
Patrzyłyśmy na niego wyczekująco.
- To miejsce zwie się mapą eventową – kontynuował – o ile się nie mylę w tym wiadrze łowiło się różne rzeczy – wskazał na wiadro przy nodze Kami.
- Eventowa?
- Tak – ponownie potwierdził – Pojawia się raz na jakiś czas. Jest powtarzalna, dlatego zapamiętałem. Zawsze tutaj panowała inna atmosfera.
Dotknęłam kamienia.
- A wiesz jak stąd wyjść? – spytałam.
- Niezbyt – westchnął zrezygnowany – Jak twórcy nami sterują w takich miejscach po prostu się pojawiamy. Nie mamy nad tym kontroli.
- Wystarczy się przyjrzeć każdemu kamieniowi! – zawołała Kami – Na pewno znajdziemy przejście.
Zgodziliśmy się z Kami. Nie było sensu stać w jednym miejscu i się zastanawiać nad wyjściem, skoro można go po prostu poszukać. Rozdzieliliśmy się poszukując tajnego przejścia. Melania ostrożnie stawiała stopy na kamieniach i jako pierwsza coś znalazła przewracając się przy próbie pominięcia wiadra. Zniknęła.
- Tam jest przejście! – krzyknęła Kami od razu podbiegając. Ona również zniknęła.
Poszliśmy za przykładem kami. Chwila ciemności została rozjaśniona bielą chmur.
- Jak tu pięknie – stwierdziła Aniu.
Otaczały nas chmury, a przed nami rozciągały się schody. Po obu stronach był druciany płot zakończony strzałką. Nad nami świecił księżyc oświetlając miejsce. Melania stała kilka stopni wyżej.
- Raj – wyszeptała.
- To też mapa eventowa – zniszczył chwilę upojenia – w tych sadzawkach się łowiło.
- Na bombę!! – krzyknęła Kami mijając nas i skacząc w sadzawkę ukrytą między chmurami. Ochlapała Melanię stojącą niedaleko , o dziwo nas też dosięgły krople z tego małego zbiornika wodnego.
- Kami – powiedziałam z wyrzutem próbując wysuszyć futerko.
- Nie marudź – wytknęła język w odpowiedzi – No chodźcie. Co tak stoicie?
Chuck w tym momencie badał puszystość chmury zachwycony tym co odkrył.
Wspięłam się wyżej po schodach, Melania podeszła bliżej sadzawki. Aniu zaś nadal patrzyła z zachwytem na miejsce. Musiałam przyznać. Miało coś w sobie. Stwórcy się postarali. Chodząc po chmurze czułam miękkość obłoków. Rozmyślanie przerwała entuzjastyczna siostra rozlewając wodę z sadzawki.
- Przestań – powiedziałam.
- Nie bądź taka sztywna – odparła Kami ze śmiechem – Rozluźnij się. Ładne miejsce trzeba korzystać.
Bym jej przyznała racje, gdyby nie fakt, że nie miałam ochoty na zabawę. Nie w tym momencie.
- Dziękuję Kami, ale nie – rzekłam.
- Zabiorę tu Mao, on to doceni – odpowiedziała urażona.
- A zapraszaj.
- A zaproszę – droczyła się dalej.
Westchnęłam zażenowana. Kami naprawdę mnie drażniła. Za każdym razem mnie prowokowała. Skąd w ogóle taki charakter?
Zastanawiało mnie jak to możliwe, że mamy tak różne charaktery będąc od jednego twórcy. W końcu on tworzy według swojego charakteru. To skąd ta różnica?
- Chce wracać – oznajmiłam.
- Co? Już? – spytała Kami – Czemu tak szybko?
- Bo już długo tu siedzimy. Mao się pewnie martwi.
- No masz rację, może się martwić – wyszła z sadzawki.
- Chyba mam pomysł jak wrócić. Aniu odprowadzić cię? – spytałam białej myszki.
- Nie trzeba – pokręciła głową. – Wiem jak wrócić. Odwiedź mnie jeszcze.
- Odwiedzę – obiecałam.
- Idziemy? – odezwałam się do pozostałego rodzeństwa.
- Jeszcze tu wrócimy? – chciał się upewnić Chuck.
- Może nawet w najbliższym czasie.
Chwyciłam rodzeństwo za łapki.
- Czas wracać do domu – mówiąc to zamknęłam oczy skupiając się na powrocie.
W krótkiej chwili znajdowaliśmy się w swojej chatce. Usiadłam wykończona podróżą. Chuck usiadł tuż obok, Melania poszła w głąb chatki, a Kami:
- Mao! Mao! Muszę ci opowiedzieć gdzie byłam! – Krzyczała od progu biegnąc przez całą długość chatki.
Jakim cudem on wytrzymywał z nią do tej pory? Poprawka..jakim cudem on z nią wytrzymuje cały czas?
Stwierdziłam, że czas odwiedzić Kalika. Dawno go nie widziałam, a dokonałam nowych odkryć. Coś czułam, że znowu o czymś zapomniałam.
- Naprawdę? – zapytałam zaskoczona. Przecież byliśmy tu po raz pierwszy, a brat przed spotkaniem mnie nigdzie nie wychodził.
- Tak – kiwnął głową – Jak się bardziej przyglądam to coś kojarzę. Byłem tu.
Patrzyłyśmy na niego wyczekująco.
- To miejsce zwie się mapą eventową – kontynuował – o ile się nie mylę w tym wiadrze łowiło się różne rzeczy – wskazał na wiadro przy nodze Kami.
- Eventowa?
- Tak – ponownie potwierdził – Pojawia się raz na jakiś czas. Jest powtarzalna, dlatego zapamiętałem. Zawsze tutaj panowała inna atmosfera.
Dotknęłam kamienia.
- A wiesz jak stąd wyjść? – spytałam.
- Niezbyt – westchnął zrezygnowany – Jak twórcy nami sterują w takich miejscach po prostu się pojawiamy. Nie mamy nad tym kontroli.
- Wystarczy się przyjrzeć każdemu kamieniowi! – zawołała Kami – Na pewno znajdziemy przejście.
Zgodziliśmy się z Kami. Nie było sensu stać w jednym miejscu i się zastanawiać nad wyjściem, skoro można go po prostu poszukać. Rozdzieliliśmy się poszukując tajnego przejścia. Melania ostrożnie stawiała stopy na kamieniach i jako pierwsza coś znalazła przewracając się przy próbie pominięcia wiadra. Zniknęła.
- Tam jest przejście! – krzyknęła Kami od razu podbiegając. Ona również zniknęła.
Poszliśmy za przykładem kami. Chwila ciemności została rozjaśniona bielą chmur.
- Jak tu pięknie – stwierdziła Aniu.
Otaczały nas chmury, a przed nami rozciągały się schody. Po obu stronach był druciany płot zakończony strzałką. Nad nami świecił księżyc oświetlając miejsce. Melania stała kilka stopni wyżej.
- Raj – wyszeptała.
- To też mapa eventowa – zniszczył chwilę upojenia – w tych sadzawkach się łowiło.
- Na bombę!! – krzyknęła Kami mijając nas i skacząc w sadzawkę ukrytą między chmurami. Ochlapała Melanię stojącą niedaleko , o dziwo nas też dosięgły krople z tego małego zbiornika wodnego.
- Kami – powiedziałam z wyrzutem próbując wysuszyć futerko.
- Nie marudź – wytknęła język w odpowiedzi – No chodźcie. Co tak stoicie?
Chuck w tym momencie badał puszystość chmury zachwycony tym co odkrył.
Wspięłam się wyżej po schodach, Melania podeszła bliżej sadzawki. Aniu zaś nadal patrzyła z zachwytem na miejsce. Musiałam przyznać. Miało coś w sobie. Stwórcy się postarali. Chodząc po chmurze czułam miękkość obłoków. Rozmyślanie przerwała entuzjastyczna siostra rozlewając wodę z sadzawki.
- Przestań – powiedziałam.
- Nie bądź taka sztywna – odparła Kami ze śmiechem – Rozluźnij się. Ładne miejsce trzeba korzystać.
Bym jej przyznała racje, gdyby nie fakt, że nie miałam ochoty na zabawę. Nie w tym momencie.
- Dziękuję Kami, ale nie – rzekłam.
- Zabiorę tu Mao, on to doceni – odpowiedziała urażona.
- A zapraszaj.
- A zaproszę – droczyła się dalej.
Westchnęłam zażenowana. Kami naprawdę mnie drażniła. Za każdym razem mnie prowokowała. Skąd w ogóle taki charakter?
Zastanawiało mnie jak to możliwe, że mamy tak różne charaktery będąc od jednego twórcy. W końcu on tworzy według swojego charakteru. To skąd ta różnica?
- Chce wracać – oznajmiłam.
- Co? Już? – spytała Kami – Czemu tak szybko?
- Bo już długo tu siedzimy. Mao się pewnie martwi.
- No masz rację, może się martwić – wyszła z sadzawki.
- Chyba mam pomysł jak wrócić. Aniu odprowadzić cię? – spytałam białej myszki.
- Nie trzeba – pokręciła głową. – Wiem jak wrócić. Odwiedź mnie jeszcze.
- Odwiedzę – obiecałam.
- Idziemy? – odezwałam się do pozostałego rodzeństwa.
- Jeszcze tu wrócimy? – chciał się upewnić Chuck.
- Może nawet w najbliższym czasie.
Chwyciłam rodzeństwo za łapki.
- Czas wracać do domu – mówiąc to zamknęłam oczy skupiając się na powrocie.
W krótkiej chwili znajdowaliśmy się w swojej chatce. Usiadłam wykończona podróżą. Chuck usiadł tuż obok, Melania poszła w głąb chatki, a Kami:
- Mao! Mao! Muszę ci opowiedzieć gdzie byłam! – Krzyczała od progu biegnąc przez całą długość chatki.
Jakim cudem on wytrzymywał z nią do tej pory? Poprawka..jakim cudem on z nią wytrzymuje cały czas?
Stwierdziłam, że czas odwiedzić Kalika. Dawno go nie widziałam, a dokonałam nowych odkryć. Coś czułam, że znowu o czymś zapomniałam.
czwartek, 13 września 2018
Czekając na nową mapkę
< Mamy przykład myszy budowniczej, która tworzy most między jednym wzgórzem a drugim. Przy okazji zamykając jedną myszkę pod spodem. Jak widać, można było po niej przebiec :)
poniedziałek, 10 września 2018
Dodali 17 nowych map na vanillę!
Jakiś czas temu (przez całe wakacje) trwał konkurs na mapkę vanilli. Miało być wybranych tylko 3 zwycięzców, ale mapki graczy tak przypadły do gustu, że administratorzy postanowili dodać więcej map!
Oto zwycięzcy:
Blood#3565
Drescen#0000
Gunalp#0000
Jota#0676
Keyx#0000
Krome#1204
Linkaito#4129
Meshia#9096
Mquk#0000
Plubio#0095
Sekui#0000
Smutny_Nalesnik#0000
Stefanmocarz#0000
Tattyfore#0000
Tennis#8153
Vintage#0246
Xeenoxo#0000
Znacie kogoś ze zwycięzców? :)
Źródło
Blood#3565
Drescen#0000
Gunalp#0000
Jota#0676
Keyx#0000
Krome#1204
Linkaito#4129
Meshia#9096
Mquk#0000
Plubio#0095
Sekui#0000
Smutny_Nalesnik#0000
Stefanmocarz#0000
Tattyfore#0000
Tennis#8153
Vintage#0246
Xeenoxo#0000
Znacie kogoś ze zwycięzców? :)
Źródło
piątek, 7 września 2018
Plecak jako ekwipunek
Przy okienku naszej myszki, pod wykrzyknikiem misji, dziś dodali plecak. Jest to szybkie przełączenie do ekwipunku. Z menu zniknął i dzięki temu nie będziemy się mylić.Uważam tą zamianę za pozytywną i przydatną. Niby mała rzecz a cieszy.
piątek, 31 sierpnia 2018
Konkurs na futerko!
Nie, nie ode mnie. Na angielskim forum ogłosili konkurs, gdzie można wygrać truskawki, serki oraz wprowadzenie futra twojego autorstwa do sklepu.
Każdy konkurs zaczyna się od regulaminu, tutaj też go nie zabrakło. (Dokładniejszy regulamin jest w linku)
Forum:
- Nie reklamujemy swojej galerii sztuki, komentujemy tylko na temat lub by zgłosić swoją pracę
- Zgłoszenia wstawiamy w wątku, nie wysyłamy prywatnie do członków jury
Ogólnie:
- Nie oszukuj, nie proś by ktoś zaprojektował ci futro (tak, tak to też oszustwo)
- Nie wykorzystuj czyiś prac, musisz samodzielnie zaprojektować futro. Wiedz, że każde zgłoszenie będzie dokładnie sprawdzane!
- Nie próbuj przekupić sędziów, będziesz zdyskwalifikowany z marszu.
- Możesz wykorzystać swoje futra, które publikowałeś na wątkach, o ile nie brały one udziału w poprzednich konkursach.
- Możesz wysłać dwie prace konkursowe, zostanie wybrana lepsza z nich do rywalizacji
- Futra muszą mieć postać myszy, jeśli będzie odbiegać od kształtu myszy, praca zostanie zdyskwalifikowana
- Możesz dodać ubrania do futer (kilka mamy w sklepie)
Przebrnęliście?
W skrócie:
1. Potrzebujesz szablonu, najlepiej wziąć z wątku.
2. Pracę możemy wykonać w dowolnym programie lub na kartce, jak ktoś nie lubi komputerowego rysowania (proponowane w wątku: Paint tool SAI, Photoshop CC/5/6, FireAlpaca, GIMP, Artweaver, Paint) . Liczy się pomysł!
3. Wstawiamy pracę w wątek (link wątku podany na początku posta)
Macie czas do 16 listopada 2018 roku, wyniki zostaną ogłoszone 1 grudnia tego samego roku.
Nagrody!
1 miejsce 350 truskawek
2 miejsce 250 truskawek
3 miejsce 150 truskawek
4-6 miejsca po 250 serków
Każdy konkurs zaczyna się od regulaminu, tutaj też go nie zabrakło. (Dokładniejszy regulamin jest w linku)
Forum:
- Nie reklamujemy swojej galerii sztuki, komentujemy tylko na temat lub by zgłosić swoją pracę
- Zgłoszenia wstawiamy w wątku, nie wysyłamy prywatnie do członków jury
Ogólnie:
- Nie oszukuj, nie proś by ktoś zaprojektował ci futro (tak, tak to też oszustwo)
- Nie wykorzystuj czyiś prac, musisz samodzielnie zaprojektować futro. Wiedz, że każde zgłoszenie będzie dokładnie sprawdzane!
- Nie próbuj przekupić sędziów, będziesz zdyskwalifikowany z marszu.
- Możesz wykorzystać swoje futra, które publikowałeś na wątkach, o ile nie brały one udziału w poprzednich konkursach.
- Możesz wysłać dwie prace konkursowe, zostanie wybrana lepsza z nich do rywalizacji
- Futra muszą mieć postać myszy, jeśli będzie odbiegać od kształtu myszy, praca zostanie zdyskwalifikowana
- Możesz dodać ubrania do futer (kilka mamy w sklepie)
Przebrnęliście?
W skrócie:
1. Potrzebujesz szablonu, najlepiej wziąć z wątku.
3. Wstawiamy pracę w wątek (link wątku podany na początku posta)
Macie czas do 16 listopada 2018 roku, wyniki zostaną ogłoszone 1 grudnia tego samego roku.
Nagrody!
1 miejsce 350 truskawek
2 miejsce 250 truskawek
3 miejsce 150 truskawek
4-6 miejsca po 250 serków
czwartek, 30 sierpnia 2018
Nowe sposoby logowania
Cześć!
Dzisiaj administracja dodała nowe opcje logowania - za pomocą konta google oraz facebook'a. W grze i na forum pojawiły się takie okienka:
Żeby połączyć konto z facebook'iem należy kliknąć na drugi napis i wyświetla nam się to:
Wtedy wpisujemy nasz e-mail oraz hasło do facebook'a i klikamy zaloguj.
Następnym krokiem jest potwierdzenie naszego konta facebook'a.
Ostatecznie trzeba tylko zalogować się na nasze konto i wtedy automatycznie przenosi nas do gry.
Tak samo w przypadku konta google.
Gdy już mamy połączone oby dwa konta (lub jedno, jak kto woli) to przy następnym logowaniu nie musimy wpisywać hasła, wystarczy że klikniemy jedną z tych opcji i od razu będziemy zalogowywani do gry.
Jak na mój gust fajne ułatwienie, bo nie każdemu chce się wpisywać hasło za każdym razem :D.
~Natiibobr
Dzisiaj administracja dodała nowe opcje logowania - za pomocą konta google oraz facebook'a. W grze i na forum pojawiły się takie okienka:
Żeby połączyć konto z facebook'iem należy kliknąć na drugi napis i wyświetla nam się to:
Wtedy wpisujemy nasz e-mail oraz hasło do facebook'a i klikamy zaloguj.
Następnym krokiem jest potwierdzenie naszego konta facebook'a.
Ostatecznie trzeba tylko zalogować się na nasze konto i wtedy automatycznie przenosi nas do gry.
Tak samo w przypadku konta google.
Gdy już mamy połączone oby dwa konta (lub jedno, jak kto woli) to przy następnym logowaniu nie musimy wpisywać hasła, wystarczy że klikniemy jedną z tych opcji i od razu będziemy zalogowywani do gry.
Jak na mój gust fajne ułatwienie, bo nie każdemu chce się wpisywać hasło za każdym razem :D.
środa, 29 sierpnia 2018
Szkolna wyprawka
Jesteście przygotowani do szkoły? Macie wszystko zakupione? Na Transformice biegały sobie dzisiaj przybory szkolne i niektóre rzeczy związane ze szkołą. Można było przyjść i poczęstować się jakimś przyborem. Choć wchodząc na pokój ryzykowałeś to, że sam stawałeś się przyborem szkolnym.Zdjęcia:
Subskrybuj:
Posty (Atom)